در این مقاله به معرفی و ارزیابی انتقادی کتاب پدیدارشناسی هگل و تبارشناسی فوکو[i] نوشت
ۀ اِوانجلیا سِمبو[ii] پرداختهایم. این کتاب از پنج فصل تشکیل شده و نویسنده در این کتاب کوشیده نشان دهد که پدیدارشناسی هگل و تبارشناسی فوکو درعینحال که هرکدام به سنتهای متفاوت فلسفی تعلق دارند، ولی از چند جنبه به هم شبیهاند. مثلاً هر دو ثنویتهای فلسفی (نظیر سوژه/ اوبژه) را رد میکنند و هر دو رویکردی تاریخی اتخاذ می کنند. سِمبو در این کتاب هگل را در کنار فوکو بیشتر یک فیلسوف پستمدرن معرفی میکند تا فیلسوف نظامساز مدرن مثل کانت. در فصل پایانی نیز نویسنده کوشیده اهمیت و تبعات هر دو رویکرد را در علوم اجتماعی و علوم انسانی با تکیه بر هرمنوتیک گادامری و هابرماسی در افق تبارشناسی و پدیدارشناسی نشان دهد.
[i]. Hegel’s Phenomenology and Foucault’s Genealogy
نوع مطالعه:
نقد و بررسی |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1396/10/25 | پذیرش: 1396/10/25 | انتشار: 1396/10/25