استاد حسین عشاقی اصفهانی در کتاب گام‌های پسین در فلسفۀ برین به نقد حکمت متعالیۀ صدرایی پرداخته است. نقد حکمت متعالیه این بار نه به نفع حکمت مشائی که با چرخشی به سوی مبانی عرفان نظری صورت پذیرفته‌است. مؤلف بر آن ‌است تا کار ناتمام ملاصدرا در بنیان نهادن فلسفه مبتنی بر وحدت تشکیکی وجود را با بنیان نهادن فلسفه‌ای مبتنی بر وحدت شخصیه غیر تشکیکی به آخر برساند. از دیدگاه مولف، فلسفه‌های رایج بر پایه دو اندیشه باطل و فاقد برهان پی‌ریزی شده‌اند که عبارت‌اند از تکثر هستی و حکم‌پذیری آن. وی بر وحدت حقیقت هستی و حکم ناپذیری آن استدلال کرده و معتقد است از آن‌جا که وجود بماهو وجود حکم‌پذیر نیست، نمی‌تواند موضوع فلسفه باشد. از این رو وجود بماهو ظاهر را موضوع حکمت پیشنهادی خود قرار داده‌است. مهمترین نقطۀ قوت کتاب آن است که محتوای آن عمدتاً از تراوش‌های فکری مؤلف تشکیل شده و از همین رو حقیقتاً شایستگی عنوان پژوهش را دارد. ضعف ویرایشی و فقدان جمع‌بندی در پایان فصول از نقاط ضعف این اثر است.