هدف اصلی این کتاب، تحلیل و بررسی انتقادی کتاب معاد جسمانی در حکمت متعالیه تألیف محمدرضا حکیمی است. علاوه بر نقد دیدگاه‌های جناب حکیمی، نویسنده درصدد است تا تصویری حقیقی از نظریۀ معاد جسمانی صدرائی در ذهن مخاطبان ترسیم کند. همچنین به اعتراف خود نویسنده، آرمانی که وی را بر آن داشته تا در مقام پاسخ‌گویی به نظرات جناب حکیمی و طلایه‌داران مکتب تفکیک برآید، تلاش برای جلوگیری از نفوذ این اندیشه در جوامع علمی و فرهنگی است. به‌طور خلاصه، این کتاب در مقام اثبات دو مدعا است: نخست این که صدرالمتألهین با تمسک به ادلۀ عقلی و نقلی، معاد جسمانی و روحانی را به اثبات رسانده، دیگر این‌که ادعای تفکیکی بودن صدرا در کتاب معاد جسمانی در حکمت متعالیه، فاقد استناد و اعتبار است (آذریان، 1394: 15).